Κυριακή των Βαϊων

Είχα στο μυαλό μου να πάμε να κοινωνήσουμε μέσα στη Μεγάλη εβδομάδα, τη σημερινή ημέρα Κυριακή  των Βαϊων δεν την είχα σαν επιλογή. Όμως σήμερα μας δόθηκε η ευκαιρία λόγω του ότι ξυπνήσαμε νωρίς και ευχάριστα οπότε δεν χάσαμε καιρό ετοιμαστήκαμε και κατηφορίσαμε με τα πόδια στην ενορία μας.

Η αλήθεια είναι πως πριν την Ανδρονίκη δεν πέρναγε από το μυαλό μου ότι θα σηκωνόμουν το πρωί να πάω στην εκκλησία γενικά είχα και έχω φτάσει σε ένα σημείο αμφισβήτησης, κοινώς είμαι πλέον αυτό που λέμε αγνωστικιστής δεν με προέτρεψε κανείς παρά μόνο η αναζήτηση και ο τρόπος σκέψης μου.

Σαν παιδί μεγάλωσα σε οικογένεια όχι Θεοφοβούμενη αλλά Θεοσεβούμενη δεν ήμασταν ποτέ της εκκλησίας και των μεγάλων Σταυρών αλλά με μια πιο ουσιαστική πίστη πιο αριστερής φιλοσοφίας αν και θυμάμαι για κάποιο μικρό διάστημα να παρακολουθώ κατηχητικό χωρίς μεγάλη επιτυχία αφού οι φορές που πήγα ήταν μετρημένες. Φυσικά μεγαλώνοντας τα ερωτήματα και οι αμφισβητήσεις μου δεν έβρισκαν απαντήσεις που να με καλύπτουν αντίθετα προκαλούσαν μια ακόμη αμφισβήτηση.

Στο δικό μου τρόπο σκέψης και στο δικό μου πιστεύω δεν έχει αλλάξει τίποτα αλλά αυτά είναι δικά μου, ομολογώ όμως για να είμαι ειλικρινής πως ένιωσα μια κατάνυξη και φορτίστηκα  συναισθηματικά μέσα στην εκκλησία το πρωί, δεν ξέρω αν ήταν το γεγονός ότι μοιραζόμουν αυτή την εμπειρία μαζί με το παιδί μου, αν ήταν η λειτουργία, οι πιστοί τα λόγια που ακούστηκαν, ή αν τελικά βαθιά μέσα μου πιστεύω περισσότερο απ’ ότι νομίζω μια πίστη πιο ουσιαστική πέρα από την ανθρώπινη χειραγώγηση.

Τα δικά μου πιστεύω όμως παραγκωνίζονται, μητέρα πια  θέλω να χτίσω στο παιδί μου όσο περισσότερες μνήμες μπορώ να μάθει για τις παραδόσεις μας τα ήθη και τα έθιμα μας και να συμβάλλω στην ενίσχυση της ανεξαρτησίας της ακόμη περισσότερο, να της δώσω εφόδια και ιδέες και λόγους να αντιδρά και ιδέες να γκρεμίζει και να χτίζει τις δικές της.

Και ίσως μέσα απο  την κοινή μας διαδρομή ανακαλύψω και εγώ ξανά μέσα μου

τον δικό μου Θεό και την δική μου πατρίδα.

Boo