Summer 2013

Οι φετινές μας διακοπές είχαν προγραμματιστεί όπως κάθε χρόνο μετά την γέννηση της μικρής μου για το χωριό μας, να δούμε συγγενείς, να μας δουν οι συγγενείς να κάνουμε κανένα μπάνιο και να πάρουμε και κανένα αυγό στο γυρισμό, συνδυασμένες με το γάμο του πρώτου μου ξαδέλφου φύγαμε λίγες  μέρες νωρίτερα.

Στην πορεία αλλαξοδρομίσαμε πήραμε το δρόμο για Γαλατά και από εκεί απέναντι με το φέρρυ για Πόρο.

Δεν είναι αυτό όμως που θέλω να μοιραστώ μαζί σας, αλλά τα πρωτόγνωρα ανάμεικτα συναισθήματα χαράς που προς μεγάλη μου έκπληξη σχεδόν στα μισά αλλαξοδρομίσαμε και θα μοιραζόμουν καινούργιες εμπειρίες ταξιδιού με την Ανόνι μου, τύψεων για τους αγαπημένους μου ανθρώπους και για όλους αυτούς που δεν θα καταφέρουν να πάνε πουθενά, ανασφάλειας γιατί τα οικονομικά είναι μετρημένα κουκιά, θλίψης γιατί έχουμε επιτρέψει σε αυτές τις δύσκολες μέρες να χάσουμε το κουράγιο μας  να παλεύουμε για την χαρά μας την αυθόρμητη χαρά μας και το χειρότερο αυτό να το βλέπουμε χαραγμένο στα πρόσωπα άγνωστων ανθρώπων αρκετά μίλια μακρυά από το σπίτι μας εκεί που πιστεύεις ότι θα δανειστείς λίγη θετική ενέργεια λίγο κουράγιο για να συνεχίσεις τον επόμενο δύσκολο χειμώνα που σε περιμένει εκεί συνειδητοποιείς ότι είμαστε όλοι σχεδόν κουφάρια.

Τέλος Ιουλίου και πολλά ενοικιαζόμενα χωρίς κρατήσεις, αρκετά μαγαζιά που δεν έχουν ανοίξει με μια εικόνα παραίτησης, που δεν θύμιζε σε τίποτα αυτή την παλιά αίγλη που φαινόταν πως είχαν, οι συζητήσεις ίδιες παντού τι θα γίνει, πως θα  γίνει, ο κόσμος κουμπωμένος.

Η αναχώρησή μας έγινε Παρασκευή πρωί με προορισμό το δικό μας χωριό.

Ο γάμος αξιοπρεπέστατος, όμως παρατηρούσα τον κόσμο, δεν ξέρω αν έχει σβηστεί από τα δικά μου μάτια η σπίθα και τους βλέπω όλους με μια βεβιασμένη χαρούμενη συμμετοχή, αν μεγαλώνω και μου φαίνονται εμένα κάπως λίγο αδιάφορα ή τελικά η κρίση έχει ευνουχίσει τους περισσότερους, κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω κινούμενη σε πολύ στενό οικογενειακό κύκλο που σίγουρα εμάς μας έχει επηρεάσει.

Καλό Καλοκαίρι σε όλους.

Boo