Ένα – Δύο σημειώσατε Χ

Το καλοκαίρι ευνοεί τις συζητήσεις μεταξύ αγνώστων η χαλαρή διάθεση ο ήλιος το κυματάκι η άμμος που σου μπαίνει στο μάτι από το φτυαράκι όλα αυτά.

Και η μικρή μου έτρεξε να παίξει με δύο παιδάκια, αδελφάκια ναι, είχαν κουβαλήσει και αυτά όλο το νοικοκυριό με τα παιχνίδια δεν θέλουμε και πολύ εμείς, είναι κοινωνική έτσι και αλλιώς και αρχηγός, ναι φυσικά Λέων με ωροσκόπο Σκορπιό και  ενώ τα παιδιά έπαιζαν πιάσαμε την συζήτηση.

Μια συζήτηση που λίγο έλειψε να μου κάψει τον εγκέφαλο, μιας και αλλιώς ξεκίνησε και που κατέληξε δεν κατάλαβα!

Μοναχοπαίδι? με ρωτάει η κυρία

Ναι απαντάω,

Δεν πειράζει, μου λέει όλη έχουμε δικαίωμα στην μοναξιά, συμφώνησα γιατί έτσι πιστεύω και εγώ ότι μόνοι μας είμαστε κατ’ ουσίαν, κάπου όμως την έχασα για πότε μου γύρισε την συζήτηση από το καλά είναι τώρα και που να πάει σχολείο να δεις έξοδα στο ότι τελικά πρέπει να κάνουμε ακόμη ένα για τι η μοναξιά είναι άσχημη και ότι το παιδί μου έτρεξε να παίξει επειδή νιώθει μοναξιά και όχι γιατί είναι κοινωνική και γιατί ναι τα παιδιά θέλουν παιδιά άσχετα με τον βαθμό συγγένειας.

Έχω βαρεθεί να ακούω τα κλισέ για τον αριθμό των παιδιών τα πρέπει και τα μη.

Δεν συμφωνώ να κάνεις δεύτερο παιδί για να έχει παρέα το πρώτο, είναι άδικο για το δεύτερο που αυτομάτως παίρνει την θέση τσαντάκι. Αν θες να κάνεις κάνε το για σένα στην τελική μπορεί να μην ταιριάζουν τα χνώτα τους ρε αδερφέ!

Έχω βαρεθεί να διαβάζω τα άρθρα των ειδικών για το πως να διαχειριστείς το παιδί σου.

Δεν ξέρω καν αν αυτοί οι ειδικοί έχουν βρει χρόνο να κάνουν δικό τους παιδί ή τους πήραν τα χρόνια μελετώντας τα παιδιά των άλλων γιατί η θεωρία από την πράξη διαφέρει. Αρνούμαι να συμπεριφερθώ στο παιδί μου με εγχειρίδιο δεν είναι ρομπότ, είναι ξεχωριστή ατομικότητα και θέλει την δική της διαφορετική μεταχείριση, εξάλλου παλιότερα χωρίς όλα αυτά τα πρέπει και τα μη τα τι να πεις και πως τα παιδιά μεγάλωναν πιο φυσιολογικά και αυθόρμητα.

Έχω βαρεθεί να διαβάζω τις αντιπαραθέσεις περί φυσιολογικού και μη τοκετού.

Καταρχήν υπάρχουν περιπτώσεις που δεν έχεις επιλογή και ναι μια από αυτές ήμουν και εγώ με παράταση μιας εβδομάδας επιπλέον από την ημερομηνία τοκετού κάναμε καισαρική λόγω δυσαναλογίας (κοντός ομφάλιος λώρος η μικρή δεν είχε μπει καν στη λεκάνη).

Έχω βαρεθεί να διαβάζω και να ακούω περί θηλασμού,

Είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό που σε παλιότερες γενιές δεν υπήρχε καν θέμα συζήτησης για τα οφέλη και μπλα μπλα μπλα και ναι το λέω εγώ που θήλασα τρία χρόνια πρωί μεσημέρι βράδυ και καθ όλη την διάρκεια της νύχτας φυσικά, αλλά ήταν επιλογή μου να θηλάσω και να αποθηλάσω φυσιολογικά δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο έκανα κάτι απόλυτα φυσιολογικό γιατί έτσι ένιωθα, αυτό όμως δεν καθιστά μια άλλη μάνα σε κατώτερη θέση επειδή δεν μπόρεσε-κατάφερε-ήθελε να θηλάσει ακόμη και αυτές που αποφασίζουν να μην θηλάσουν κάνουν καλό στο παιδί τους από το να θήλαζαν με το ζόρι οπότε..

Έχω βαρεθεί τα δημοσιεύματα που παρουσιάζουν τις μαμάδες πρότυπα ομορφιάς και στυλ με κορμιά σαν να μην γέννησαν ποτέ και πάντα άψογες.

Μου έχουν λείψει η πραγματικές μη συμπλεγματικές γυναίκες – μαμάδες που η έννοια τους ήταν πως θα ξεσηκώσουν το πετσετάκι από το περιοδικό με ένθετο πατρόν, που το σπίτι τους μύριζε βανίλια από τα γλυκά που έφτιαχναν και που καμάρωναν αν κάποιο γλυκό η φαγητό το κατάφερναν καλύτερα από την γειτόνισσα. Μου έχει λείψει αυτή η ξεγνοιασιά και τα γαργαριστά γέλια που έκαναν κουτσομπολεύοντας.

Και τώρα η δική μας γενιά έχει εγκλωβιστεί στα περιττά κιλά που δεν κατάφεραν να χαθούν, στην τεχνολογία που τρέχει και οι πληροφορίες σου καίνε τον εγκέφαλο και πλέον επιλέγεις να μην διαβάζεις, στο αν αυτό που μόλις είπες στιγματίσει την ψυχοσύνθεση του παιδιού σου, στο συναίσθημα ενός αγριμιού εγκλωβισμένου, είναι σωστό η λάθος ?

Ότι κίνηση και αν κάνεις, κάποιος ειδικός θα την αμφισβητήσει και ας την επικροτούσε λίγο νωρίτερα με ότι συνεπάγεται στη λέξη ειδικός, από την σύγχρονη κυρία που δεν παραλείπει να τονίζει στο Blog της την θετική σκέψη, που δεν φωνάζει ποτέ και έχει τα καλύτερα παιδιά και την καλύτερη οικογένεια μέχρι τον πιο σύγχρονο Φρόιντ που την μια σου λέει μην παίρνετε τα παιδιά στο κρεβάτι σας και την άλλη ότι το να παίρνετε τα παιδιά στο κρεβάτι σας τους παρέχει ασφάλεια και τα κάνει πιο ανεξάρτητους ενήλικες.

Έχω  βαρεθεί τις κλίκες που αυτομάτως καταδικάζουν έναν άνθρωπο για την επιλογή του, ο καθένας μας κάνει το καλύτερο δυνατό σύμφωνα με τα δεδομένα που έχει την συγκεκριμένη στιγμή.

Boo