Περιμένοντας τα Χριστούγεννα 2013

Έχουν περάσει ήδη δύο εβδομάδες από τη μέρα από στολίσαμε το δέντρο μας. Ο καιρός έχει κρυώσει και άρχισε να μυρίζει Χριστούγεννα για τα καλά. Έτσι και εμείς περνάμε τις μέρες μας με σφήνα ισχυρές χριστουγεννιάτικες δόσεις.

Ο μικρός δεν έχει αντιληφθεί ακόμα καλά την έννοια του Άγιο Βασίλη. Μάλλον τον βλέπει παντού αυτές τις μέρες και θα απορεί γιατί πρέπει να περιμένουμε ως τα Χριστούγεννα για να μας δώσει τα δώρα. Και πότε είναι αυτά τα Χριστούγεννα; Πως να το εξηγήσω;

Τις προάλλες του έλεγα πάλι ότι ο Άγιος Βασίλης θα μας φέρει δώρα τα Χριστούγεννα κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο και εκείνος μου έλεγε: ¨Οοοοχχιιι, κούνιες!  (;;;;)

Και κάπως έτσι περνάνε οι μέρες μας μέχρι Χριστούγεννα. Διαβάζοντας τα  βιβλία που αγοράσαμε. Πρώτα το  «Αλήθειες και ψέματα για τον Άγιο Βασίλη» , ΣΙΛΒΙ ΜΙΣΛΕΝ.

Το βιβλίο απαντά σε ερωτήματα που μας βασανίζουν δεκαετίες όπως: Αρέσει στον Άγιο Βασίλη το καλοκαίρι, ήταν καλός μαθητής στο σχολείο, έχει πολλά παιδιά, μπορούμε να τον πάρουμε τηλέφωνο; Οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις έχουν αρκετή δόση χιούμορ και το παιχνίδι να μαντέψουν τα παιδιά αν είναι σωστό ή λάθος κρατάει τον αναγνώστη σε ενδιαφέρον.

***

Το δεύτερο είναι «Μια παγίδα για τον Άγιο Βασίλη», ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΕΜΕΤ.

 
Πρωταγωνιστής είναι ένα πολύ κακομαθημένο παιδί ο Μπράντλι Μπράντμπερι . Ο Άγιος Βασίλης του αφήνει κάθε χρόνο για δώρο ένα ζευγάρι κάλτσες. Αγανακτησμένος ο Μπράντλι σπαταλάει έναν ολόκληρο χρόνο στήνοντας παγίδες με δυναμίτη, τίγρεις και καταπακτές για να «τη φέρει» στον Άγιο Βασίλη. Η εικονογράφηση είναι εξαιρετική και εντυπωσιακή. Αυτή η χριστουγεννιάτικη ιστορία είναι αλλιώτικη από τις άλλες. Πιο σκοτεινή…

***

Η  Τεχνόπολις στο Γκάζι αποτελεί ένα αγαπημένο μέρος για εμένα, γεμάτη με αναμνήσεις χρόνων οι περισσότερες μαζί με τη Boo. Κάποτε βολτάραμε 4 εκεί ανέμελοι και μετά τρώγαμε σουβλάκι από τον Κάνδαυλο. Τα τελευταία χρόνια που σουλατσάραμε 6, μόλις δυο φορές τα καταφέραμε. Δόξα το Θεό τα παιδιά μας είναι αρκετά ζωηρά και δε μας κάνουν ΠΟΤΕ το χατήρι να κάτσουν σε ένα μέρος.

Πέρυσι είχαμε πάει στο The Christmas Factory και η ατμόσφαιρα είναι διαφορετική από τα άλλα «χωριά του Άγιου Βασίλη» . Το μέρος είναι εξωτερικό, οι χώροι του παλιού εργοστασίου είναι μαγικοί από μόνοι τους και οι στολισμοί προσεγμένοι, όχι «ξεπέτες». Με λύπη μου όμως διαπίστωσα ότι φέτος έχει εισητήριο. Θα δούμε τι θα κάνουμε…

Υπάρχουν αρκετές διαφημίσεις με το «χωριό του Άγιου Βασίλη», το «το εξοχικό του Άγιου Βασίλη» και άλλα τέτοια. Και όλα θέλουν στην είσοδο ένα κάρο λεφτά. Έτυχε πέρυσι να βρεθούμε σε ένα από αυτά και αφού δώσαμε κάνα 20αρικο στην είσοδο, μείναμε μόλις δέκα λεπτά και φύγαμε άρον άρον γιατί ο μικρός πλάνταξε στο κλάμα. Είναι από τις φορές που έχω νιώσει πολύ μ@@@@@ς!!!

***

Φέτος την καρδιά μας έχει κλέψει και ένα κόκκινο γιορτινό αστέρι από την ΙΚΕΑ. Είναι χάρτινο και οικονομικό και μας έφτιαξε τη διάθεση από την πρώτη στιγμή που το βάλαμε.

***

Το δεντράκι μας φέτος το κοιτάμε με μία μικρή δόση νοσταλγίας. Είναι τα έκτα Χριστούγεννα που περνάμε μαζί του. Όταν άνοιξα το κουτί του φέτος, είπα με σιγουριά και δυνατή φωνή: Δεν είσαι άσπρο πια, γκρίζαρες, τελευταία σου χρονιά! Έλα τώρα που στεναχωριέμαι όμως…

Μα γκριζάρουν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα όταν γερνάνε;

***

Τέλος, τα φετινά Χριστούγεννα χρωματίζει το Happy Mail. Αυτές τις γιορτές εγώ και η Βοο είμαστε ανάμεσα σε ανθρώπους που θα  ανταλλάσσουν γράμματα, φακέλους και ευχετήριες κάρτες. Οι δικές μου ήδη ταξίδεψαν την προηγούμενη εβδομάδα.

Αυτές είναι οι δικές μας επιλογές για τις φετινές γιορτές. Οι μέρες αυτές θα μας βρουν κοντά στην οικογένειά μας και στους αγαπημένους μας ανθρώπους. Καλές γιορτές σε όλους.

Eva