Κουνου-Πακιστάν…

 Πολλές φορές πέφτει στην αντίληψή μου κάποιος χαρακτηρισμός ή κάποιο άρθρο ή κάποια δογματική άποψη που αναφέρεται στους μετανάστες, στο κράτος που υποθάλπει την κατάσταση και δεν ενεργεί καταλλήλως κτλ κτλ.

Ξεκαθαρίζω ότι προτιμούσα την χώρα μου όπως ήταν 35 χρόνια πριν με τον γνωστό παρατσούκλι «ψαροκώσταινα» της Ευρώπης ακόμη και αν τότε δεν καταλάβαινα το υπονοούμενο! Προτιμούσα που ακόμη και η Αθήνα με τα σημερινά δεδομένα ήταν χωριό!

Δεν συναντούσες αλλοδαπούς ήταν σπάνιο και τώρα έτσι όπως μου έρχονται αναμνήσεις θυμάμαι οταν ανέφεραν κάποιο γεγονός τελείωναν την πρόταση με το «θα δεις και δω Σικάγο θα γίνουμε»!!! πόσο εντυπωσιακά ακαταλαβίστικα ακούγονταν τότε σε ένα παιδί.

Και όμως ήρθε η στιγμή που το παιδί αυτό μεγάλωσε και ζει σε μια πόλη σαν το Σικάγο!!!

Σε μια χώρα πολυπληθισμιακή και πολυεθνική. Μια βόλτα στο κέντρο που αγαπώ ιδιαιτέρως αρκεί για να καταλάβεις το μέγεθος.

Δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι το παιδί μου στις κούνιες παίζει με παιδάκια διαφόρων εθνικοτήτων και είναι κάτι που δεν μπορώ κατά συνείδηση και δεν θέλω να απαγορεύσω, εκεί είναι που η διαδικασία επεξεργασίας συνθηκών ξεκινά τα συν και τα πλην.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν μετοίκηση στην χώρα μου για κάποιο λόγο είχαν κάπου ένα σπίτι, μια οικογένεια, που μπορεί να τους περιμένει που θα αγωνιά για την τύχη τους που θα θλίβεται για την απουσία τους.

Και ΝΑΙ πολλές φορές ακούμε για κάποιο γεγονός που θέλει έναν από αυτούς κακοποιό στοιχείο αλλά θα προκύψει και κάποιο άλλο που θα είναι συμπατριώτης μου το κακοποιό στοιχείο.

Και ΝΑΙ μπορεί να έχουν μια χ-ψ συμπεριφορά αλλά ίσως πράττουν ότι εισπράττουν.

Και ΝΑΙ δεν συμφωνώ με το τζαμί στο κέντρο της πόλης αλλά σκέπτομαι ότι και εμείς οι Έλληνες χτίσαμε Εκκλησίες σε άλλες χώρες.

Με ενοχλεί που δεν μπορώ να εκμεταλλευτώ την περιουσία μου και που έχουν εκμηδενίσει την αξία της, που δεν μπορώ να την αξιοποιήσω και γω η ίδια.

Και ΝΑΙ με ενοχλεί που έχω γίνει μετανάστης στην ίδια μου την χώρα.

Και ΝΑΙ με ενοχλεί το θράσος πολλών αλλοδαπών στα φανάρια όσο και η αναισθησία πολλών ομοεθνών μου στα μαγαζιά.

Όπου και αν βρεθείς βλέπεις Πακιστανούς στα βενζινάδικα στις λαϊκές ακόμη και σε σούπερ μάρκετ Κινέζοι με μαγαζιά Αλβανοί με σπίτια. Ποιος όμως τους καλοδέχτηκε και τους προτίμησε σαν εργατικά χέρια προκειμένου να εκμεταλλευτεί τα μειωμένα μεροκάματά τους? Αυτοί οι ίδιοι που τους βρίζουν και δεν τους θέλουν εδώ!

Αν είχα την δυνατότητα θα επέστρεφα την Ελλάδα πολλά χρόνια πίσω τότε που  ήταν ψαροκώσταινα τότε που στο Μεταξουργείο στην οδό Μαραθώνος ηταν μόνο καμιά δεκαριά αυτοκίνητα και στη πολυκατοικία ήταν όλοι νοικοκυραίοι! Τότε που δεν φοβόσουν να πας μέχρι το περίπτερο!

Θεωρώ τον εαυτό μου ρατσίστρια κατ’ έπιλογήν.

Με ενοχλεί εξίσου το γεγονός ότι ημεδαποί υποβαθμίζουν την χώρα μου και θεωρούν την μετανάστευσή τους υπέρτατο γεγονός όσο και η άποψη των αλλοδαπών ότι εδώ που ήρθαν δεν βρήκαν την γη της επαγγελίας που περίμεναν και που στην πραγματικότητα εμείς μπορεί να βρισκόμαστε σε δυσκολότερη θέση.

Με ενοχλεί εξίσου το να προσπαθώ να να αλλάξω τη νοοτροπία του Ισλαμικού κράτους όσο και το γεγονός οτι προσπαθούν να αλλάξουν την δική μου νοοτροπία.

Με ενοχλεί το γεγονός της εκδίωξης των αλλοδαπών όσο με ενοχλεί και ο δικός μας διωγμός.

Με ενοχλεί που μέσα σε όλα αυτά που μας χειραγωγούν έχουμε ξεχάσει ότι είμαστε όλοι άνθρωποι.

Με ενοχλεί όμως περισσότερο που έχουν εκμηδενίσει την δική μου ύπαρξη και αξία.

Boo

Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το πρώτο μας καλοκαιρινό βιβλίο που διαβάζουμε του Ευγένιου Τριβιζά «Η Μυρτω και το κουνουπάκι»

Σύννεφα

Σύννεφα

αυτα τα ονειροπαρμένα

που τα κοιτω να τρέχουν και νιωθω πως ζω

που τα κοιτω στον ουρανό και νιωθω πόσο μικροί είμαστε

που τα κοιτω και χάνομαι

που τα κοιτώ και ταξιδεύω

που τα κοιτω και βαθιανασάινω

που τα κοιτώ λευκα και γκρί και χρωματιστά

που τα κοιτω και ήρεμα και μανιασμένα

που τα κοιτω να αγκαλιάζουν το βουνό αλλωτε να το σκεπάζουν

και άλλωτε να το προσπερνουν χαϊδεύοντας το

η ανάποδη μου θάλασσα

με τα κύμματα τα αφρισμένα

Σύννεφα αυτα τα λατρεμένα μου.

Boo