Η φτώχεια παχαίνει

Έχει τύχει όταν οδηγώ ή όταν μπαίνω στο σούπερ μάρκετ να συναντήσω επαίτες που ζητάν χρήματα γιατί δεν έχουν να φάνε όπως λένε. Κοιτάζοντάς τους διαπιστώνω ότι είναι από υπέρβαροι και πάνω. «Άσε μας, μας δουλεύει, με αέρα παχαίνει;» σκέφτομαι… Και μετά γυρίζω και κοιτάω τα χάλια μου και διαπιστώνω πως ενώ τα τελευταία χρόνια η οικογένειά μου έχει χάσει πάνω από το 50% του εισοδήματός της, εγώ έχω προσθέσει ένα 30% του παλιού μου βάρους. Ποια είμαι εγώ που θα κρίνω; Καμία!

Παλιότερα όταν ψωνίζαμε παίρναμε καρότσι, το γεμίζαμε με κάθε λογής λιχουδιά, χωρίς να πολυκοιτάμε τιμές, τώρα πια ένα καλαθάκι είναι αρκετό να χωρέσει τα απαραίτητα, κυρίως προϊόντα που έχει ανάγκη ο μικρός, το γάλα του, τα φρούτα του. Τα ίδια πάντα, τσεκαρισμένα για την αναλογία τιμής-ποιότητας, σπάνια βάζουμε κάτι καινούριο ή αχρείαστο. Ίσως κάποιο προϊόν που μας το έκανε κλύσμα στο μυαλό κάποια διαφήμιση στην τηλεόραση.

Θα περίμενε κανείς πως αυτή η λιτότητα που διοικεί την τσέπη μας και τα ντουλάπια μας, να έκανε κουμάντο και στα κορμιά μας. Αλλά όχι. Αυτά πληθαίνουν και αυξάνουν εκατοστά καθημερινά. Όχι… Γιατί τελικά για να έχει κάποιος μια σωστή διατροφή πρέπει να πληρώσει. Γιατί για να ψωνίσει κανείς και να καταναλώσει ιδανικά όλες τις κατηγορίες της τροφικής πυραμίδας των διατροφολόγων, πρέπει να διαθέσει χρήματα. Κρέας, γάλα, φρούτα, λαχανικά, ψάρι, ξηροί καρποί.

Ένα βήμα πιο πέρα, υπάρχουν και οι άνθρωποι με κακό μεταβολισμό, που τραβάνε τα κιλά με μαγνήτη. Παλαιότερα είχα αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα αποτελεσματικά. Άσκηση, σωστή διατροφή με διατροφολόγο και διάθεση. Σήμερα, που πάλι βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση, τι κάνω; Ό,τι και παλιότερα απαντάω μόνη μου. Αφού το έκανα μία φορά, μπορώ να το επαναλάβω. Άσκηση λοιπόν. Παλιότερα, πήγαινα κολυμβητήριο. Επιπλέον εργαζόμουν, δεν ήμουν κλεισμένη στο σπίτι.  Είχα χρόνο και χρήμα, τώρα όμως όχι. Οκ, όπου το λέω αυτό μου λένε να περπατάω. Θα πάρω λοιπόν τους δρόμους. Να δω αν είναι το ίδιο. Επόμενο διατροφολόγος. Χμμμ… Δεν παίζει με τίποτα! Κάτω από 60-80 ευρώ το μήνα δεν υπάρχει το ξεχνάμε λοιπόν. Ας θυμηθώ τις παλιές μου διατροφικές συνήθειες και ας τις εφαρμόσω όσο μπορώ.

Ας πάρω μια τυχαία μέρα…

Πρωινό

Κορν φλέικς ολικής – 0,50 , Γάλα άπαχο – 0,30

Δεκατιανό

Κουλούρι Θεσσαλονίκης – 0,80 , Κομμάτι τυρί – 0,40

Μεσημεριανό

Κοτόπουλο Ψητό – 2,00 , Σαλάτα πράσινη – 0,70

Απογευματινό

Γιαούρτι άπαχο – 1,00

Βραδινό 

Τόνος σε νερό – 1,50 , Σαλάτα εποχής – 0,70

Σύνολο:  7,90 ευρώ. Μόνο εγώ.

Πρωινό

Κρουασάν – 0,30 , Καφές – 0,10

Δεκατιανό

Μπα… Θα φάω σε λίγο

Μεσημεριανό

Μακαρόνια – 0,20 , Σάλτσα – 0,20

Απογευματινό

Κόβω τη γωνία από το ψωμί – 0,20

Βραδινό 

Μακαρόνια – 0,20 , Σάλτσα – 0,20 (από το μεσημέρι)

Σύνολο:  1,40 ευρώ. 

Και κάπως έτσι κάνουμε οικονομία και βγάζουμε το μήνα. Αλλά μας ψιλορημάξαμε. Το παράδειγμα μου μπορεί να σας φανεί ακραίο, αλλά δεν παύει να υπάρχουν μέρες που ισχύει απόλυτα.  Τώρα μπορεί να μου πείτε, μη φας ψωμί, φάε κανένα φρούτο. Ναι συμφωνώ, θα μπορούσα αλλά καταλήγουμε στον τρίτο παράγοντα. Τη διάθεση… Χαχαχαχα……. Ποια διάθεση; Δεν υπάρχει καμία διάθεση στην τελική.

Αλλά επειδή σήμερα που γράφω η μέρα έχει χρώμα γκρι και όχι μαύρο, κάπου βαθιά μέσα μου ελπίζω πως πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι… Δε μπορεί να μας γεράσει έτσι η ζωή. Δε λένε πως έχει τα πάνω της και τα κάτω της; Άντε να ξαναδούμε λίγο και τα πάνω της, έχουμε σκάσει εδώ από κάτω…

Eva

Μάρτης Γδάρτης…

Όταν άρχισε να κοντοζυγώνει ο Μάρτιος, άρχισαν να πέφτουν και οι προτάσεις για το πως να φορέσουμε το «Μάρτη», από που να αγοράσουμε το «Μάρτη» ή πως να πλέξουμε το «Μάρτη».

Ο «Μάρτης» , το βραχιολάκι, είναι έθιμο πολλών αιώνων. Είναι ένα έθιμο που είχα και εγώ μικρή. Έφτιαχνα με τη μαμά μου και την αδερφή μου και τα φορούσαμε. Και τα παρουσιάζαμε η μία στην άλλη τα κοριτσάκια στο διάλειμμα. Οι πιο «cool» του σχολείου τον έβαζαν στο πόδι. Και θυμάμαι να αναρωτιέμαι, όταν έπεφτε ησυχία και τον κοίταζα, καλά πως είναι δυνατόν να με προστατέψει από τον ήλιο ένα βραχιολάκι;;; Σκεφτόμουν πως θα είχε μαγικές δυνάμεις ή πως υπήρχε και κάποιο ξόρκι για να πιάσει, αλλά η μαμά μου δε το ήξερε… Όμορφες αναμνήσεις ενός κοριτσιού του δημοτικού.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Είμαι 30 και βάλε… Έχω γιο και είναι μικρός ακόμα. Δεν ξέρω αργότερα, ίσως να το φτιαξουμε να το φορέσει όταν το ζητήσει, δε με πολυαπασχολεί. Άρα το έθιμο «Μάρτης» μου είναι εντελώς αδιάφορο. Αλλά μάλλον είμαι από άλλο πλανήτη. Διότι βλέπω φέτος ο «Μάρτης» έχει κάνει θραύση.

Έχω πετύχει ήδη καμιά δεκαριά αρθράκια για το πως να πλέξω το «Μάρτη»,  είδα να πουλάνε το «Μάρτη» μόνο του, μέσα σε μπουκαλάκια, να το βάζουν πάνω σε γούρια, σε κάρτες. Η τιμές του «Μάρτη» ξεκινάνε από 0,50 ευρώ, 5 -10 ευρώ και είδα και «Μάρτη-Γδάρτη» να τον πουλάνε 20 ευρώ, 20 ευρώ, 20 ΕΥΡΩΩΩ!!!!!!!!

Μέχρι στο  Carefour στα ταμεία είδα να πουλάνε το «Μάρτη»! Μήπως τον ξέχασες φεύγοντας…

Μα τι έγινε φέτος με το «Μάρτη»; Είναι τελικά γύρω μας όλα τόσο μίζερα που προσπαθούμε έστω και από ένα κομμάτι κλωστή να πάρουμε χαρά, να νιώσουμε κάτι διαφορετικό; Ή απλά προσπαθούμε να βγάλουμε και απ΄την μύγα ξίγκι;

Κατανοώ πως οι καιροί είναι δύσκολοι και ο καθένας προσπαθεί να βγάλει δυο δραχμές από όπου μπορεί.  Αλλά όλος αυτός ο παλιμπαιδισμός και το πιπίλισμα με το «Μάρτη» και με το κάθε εποχικό έθιμο με τσιτώνει. Αν και εμείς επίσης έχουμε μπει σε αυτό το τριπάκι. Και άντε πάλι να δεχτώ ότι κάποιος κάτι πρέπει να γράψει και κάποιος κάτι πρέπει να πουλήσει. ΑΛΛΑ 20 ΕΥΡΩ ΤΟ «ΜΑΡΤΗ»;;;

Και αυτό ο είρων ο μήνας Μάρτιος αποφάσισε να είναι βροχερός και να γίνει ακόμα πιο κρύος τις επόμενες μέρες. Και αντί να πλέκουμε κλωστές, θα πρέπει να πλέκουμε σκουφιά.

Και τώρα που διαβάσατε παραπάνω 14 φορές τη λέξη «Μάρτης», δε θα σας τσιτώνει και εσάς από δώ και πέρα;

Eva